July 28

Houston (Texas) to Bandera (Texas) – 295 miles door Hans

De gebruikelijke ochtendrituelen. Douchen, ontbijten, camper afkoppelen en op weg. We hadden gisteren geïnformeerd welke interessante plaatsen er op onze route zijn. Onder andere San Marcos, Outlet Center (shoppen), en Bandera werden genoemd. Bandera wordt de Cowboy Capital genoemd. Dat belooft wat. Cowboys willen we zien. Eerst rijden we door Houston en zien downtown.  Na Houston verlaten te hebben gaan we van de Interstate 10 af en nemen een Highway. Overal langs de weg kom je wel vreemde dingen tegen. Mooie huizen, ranches, maar ook vervallen huizen of mobile homes met daarom heen oude wrakken. Als ze hier iets niet meer gebruiken laten ze het gewoon liggen of verlaten het. De plaatsjes onderweg stellen niet veel voor. Een paar huizen, een paar winkel en tankstations op een kruising. De meeste mensen wonen op een eigen stukje grond in the middle of nowhere. De omgeving wordt steeds meer heuvelachtig en we gaan omhoog en weer omlaag. De grootste achtbaan tot nu toe. Eindelijk komen we in San Marcos. Het is al een uur of half drie en behalve een paar koekies hebben we nog niets gegeten. We zien een Italiaans fast food restaurant, Fazoli’s. Nooit van gehoord, maar we hebben trek. Ze hebben veel soorten pasta’s in de aanbieding. Je kan ook combineren. Het smaakt prima en de lege magen zijn snel gevuld. Aan de bediening vragen we waar het Outlet Center is. 2 miles down the highway. Inderdaad vinden we de Outlet een paar mijl verderop. Wow. Groot. Heel veel winkels van alle bekende merken. Van Victoria’s Secret (ja weer) tot Nike, Puma, Ralph Lauren, etc., etc. Maar veel tijd hebben we niet. We moeten ook nog naar Bandera. We stellen de shoptijd op 1 uur en een kwartier. We gaan in 3 taskforces uit elkaar. Rennen. Een aantal van ons bemachtigen wat aardige dingen, anderen houden geld in de zakken. Half 5 op weg weer. Nog 1 uur en 50 minuten naar Bandera. De weg is nog steeds sterk glooiend. Uiteindelijk bereiken we Bandera. Niet groot maar ziet er leuk uit. We moeten wel boodschappen hebben anders kunnen we de magen niet vullen. Aan een paar lokale dames vragen we naar een supermarkt. We moeten natuurlijk wel uitleggen waar we vandaan komen, wat we komen doen en waar we verder naar oe gaan. De dames zijn zeer enthousiast. Ze raden een goed restaurant aan en een bar waar helaas vandaag geen live muziek is. In het weekend zijn er meer cowboy zaken te beleven. Eerst maar naar de supermarkt. We besluiten toch maar, ook gezien de tijd, gebruik te maken van het aanbevolen restaurant ondanks het sterk slinkende budget. Op naar restaurant OST. Binnen heeft het restaurant wel iets cowboys. Aan de bar kan je op zadels zitten en er is een John Wayne room. Aan de muur hangen allemaal foto’s van John, de grootste western acteur allertijden. We worden zoals gewoonlijk snel bediend en krijgen snel ons drinken. We moeten nog even nadenken over het eten. Na dit besteld te hebben krijgen we dit ook spoedig. Het eten is goed. Wilma eet het lekkerste stukje kip tot nu toe. Na geproefd te hebben geven we haar allemaal gelijk. Na vol en voldaan te zijn vraagt onze toegewijde tafeldame of we een dessert willen. Daan en Bas hebben nog ruimte, de anderen capituleren. Bas een taart met merengue, Daan ijs. Onmiddellijk krijgen we ook de rekening. Niet vreemd. Zodra men denkt dat je niets meer behoeft krijg je meteen de rekening. Maar even later komt een oudere dame de rekening weer weghalen en vertelt daar een heel verhaal bij. Gaat over een birthday en dat de tip van de waitress van $ 20 is verrekend. Een paar van ons zijn in verwarring, anderen, jonger en sneller van geest, begrijpen uit het verhaal dat er iemand jarig is en voor ons de rekening heeft betaald. Inclusief de bekende verplichte fooi voor de bediening. Leuk bedacht, maar dat hebben ze natuurlijk verkeerd begrepen. Kan toch niet. Dus nog maar een keer vragen aan de oudere dame (eigenarese?). Ja hoor, dus toch. Een dame is jarig een wil ene goede daad doen en heeft daarom onze gehele rekening betaald. Daar sta je dan. Kunnen we de dame bedanken. De eigenaresse zal onze dank overbrengen. Waarschijnlijk was ze al weg. We zijn beduusd, verbaasd maar vinden het natuurlijk ook wel leuk. Buiten hebben we het er nog steeds over. Mooi verhaal.
Verder is alles gesloten in Bandera. Bas en Daphne kijken nog even is de saloon maar daar is niet veel te beleven. Het blijkt dat Laten we maar naar de campground gaan. Misschien morgenochtend nog even kijken maar we zien dat alles pas om 10 uur open gaat. Dan willen we al op weg zijn. Jammer, geen cowboy spullen. We vinden na enige omwegen de campground. Deze is heel mooi gelegen en er lopen op een stukje land koeien en 2 bizons. Later blijken er ook lama’s te zijn. Helaas zijn we wel weer te laat om Wifi te kunnen regelen. Er zijn weer coupons nodig (raar systeem). De jongeren zijn wat spelletjes gaan spelen in het hoofdgebouw en de ouderen zijn op een bankje gaan zitten bij de camper. De temperatuur was lekker met een zacht briesje. We doen niet veel op een dag maar zijn toch moe. Dus lekker bijtijds naar bed.

Vorige Volgende